| 17 |
Projenin Çıktıları:
Çalışmaya 01.10.2019-15.10.2020 tarihleri arasında Düzce Üniversitesi Tıp Araştırma ve Uygulama Hastanesi Dahiliye Yoğun Bakım Ünitesi’nde yatan sepsis tanılı 49 olgu dahil edildi. Hastalar sepsise bağlı ABH gelişenler hasta (n=25) ve ABH gelişmeyenler kontrol (n=24) olmak üzere sınıflandırıldı. Yaş açısından değerlendirildiğinde gruplar arasında anlamlı fark saptanmamıştır. Toplam olgularımızın %32.6’sı (n=16) kadın, %67.3’ü (n=33) erkek vakalardan oluşurken, ABH gelişen grubun %80’i (n=20) erkek ve ABH gelişmeyen grubun ise %54.2’si (n=13) erkek vakalardan oluşmaktadır. Gruplar arası vücut ağırlığı değerlendirildiğinde hasta grubunda vücut ağırlığının anlamlı düzeyde yüksek olduğu görüldü (p=0.043). Hastaların özgeçmiş tanıları incelendiğinde, ABH grubunda KAH, kalp yetmezliği (KY) ve KBY istatistiksel olarak yüksek saptandı (pKAH=0.007; pKY=0.040; pKBY=0.01). GKS, alkol kullanım oranı, sigara kullanım oranı ve sigara kullanım miktarları iki grup arasında benzer saptanırken, antitrombotik ve antihipertansif ilaç kullanımı ABH grubunda anlamlı yüksek saptanmıştır (pantitrombotik=0.047; pantihipertansif=0.015). Bazal kreatinin düzeyi, APACHE II skoru ve SOFA skoru hasta grubunda istatistiksel olarak yüksek bulunmuştur (pbazalkreatinin=0.013; pAPACHEIIskoru < 0.001; pSOFAskoru <0.001). Hastaların YBÜ’ye kabul edilen servisler ve son 3 ayda hastaneye yatış öyküleri açısından her iki grup benzer bulunmuştur. Kritik hastaların %67.5’i dahili servislerden, %16’sı cerrahi servislerden ve %16’sı da diğer yoğun bakım ünitelerinden dahili yoğun bakım ünitesine yatışı yapılmıştır. Gruplar arasında yatış servisleri açısından farka rastlanmamıştır. Hastaların yatış tanıları, enfeksiyon odakları, IMV ihtiyacı, vazopressör kullanımları, RRT gereksinimi ve mortalite oranları Tablo 31’de verilmiştir. Hastaların ana yatış nedenleri pnömoni (n=27, [%55]), postoperatif takip (n=6, [%12]) ve SVO (n=5, [%10]) idi. Sepsise neden olan ana enfeksiyon kaynağı akciğer enfeksiyonu (n=42, [%85]) olduğu görülmüştür. GIS kanaması ile yatırılan hastaların yatış esnasında 1 hastada bakteriyemi ve 3 hastada pnömoni saptanmıştır. SVO tanısı ile yatırılan hastaların yatış esnasında 1 hastada bakteriyemi ve 4 hastada pnömoni tanısı konulmuştur. Tüm kardiyopulmoner resüsitasyonlar, koroner yoğun bakım ünitesinden devir alınmıştır ve alındıkları anda hastaların hepsinde pnömoni varlığı mevcut idi. Benzer şekilde postoperatif takip edilen 6 hastada eş zamanlı pnömoni tanısı konulmuştur. Yatış tanıları ve sepsise neden olan odak açısından gruplar arasında bir fark bulunmamıştır. Yatış tanısı, IMV gereksinimi, vazopressör gereksinimi ve vazopressör doz kullanımı açısından iki grup benzer bulunmuştur. RRT ihtiyacı ve YBÜ, hastane ve uzun dönem mortalite oranları ABH grubunda yüksek saptanmıştır (pRRT<0.001; pYBÜmortalite=0.001; pHastanemortalite=0.004; p6aymortalite=0.017; p12aymortalite=0.036). ABH tanısı alan hastaların giriş kreatinin değerleri anlamlı yüksek saptanmıştır (p <0.001). Diğer yatış parametreleri arasında anlamlı farklılık saptanmamıştır.Yatış değerlerine benzer olarak ABH tanısı alan hastaların 48. saatte bakılan kreatinin değeri anlamlı yüksek saptanmıştır (p <0.001). Diğer parametreler arasında ABH grubunda laktat değeri anlamlı yüksek ve bikarbonat değeri ise anlamlı düşük saptanmıştır (pLaktat=0.036; pBikarbonat <0.001). Grupların primer enfeksiyon odağı, üreme zamanı ve üreyen mikroorganizmalar Tablo 34’de gösterilmiştir. Hastalarda en sık üreyen mikroorganizmalar, K.pneumonia (n=11, [%22]), A. baumani (n=10, [%20]), P.aeruginosa (n=8, [%16]) ve S.aureus (n=6, [%12]) saptanmıştır. BCL-2’nin rs1801018 ve rs4987711 genetik polimorfizm oranları ABH gelişen hasta grubunda daha yüksek saptanmıştır (ptoplamvaryasyon=0.003) BCL-2 genetik varyasyonu taşıyan hastalarda, ABH, KBY, RRT gereksinimi, 6 aylık mortalite ve 12 aylık mortalite oranları anlamlı düzeyde yüksek saptanmıştır (pABH=0.001; pKBY=0.05; pRRT=0.047; p6ay=0.024; p12ay=0.047) BCL-2 genetik varyasyon durumu göz önünde bulundurulduğunda, genetik varyasyon taşıyanlarda ABH gelişme riski, taşımayanlara oranla 7.714 kat daha fazla saptanmıştır KBY gelişme riski ise taşımayanlara oranla 4.735 kat daha fazla bulunmuştur Mortalite durumuna göre değerlendirildiğinde, BCL-2 genetik varyasyonu taşıyanlar taşımayanlara göre 6 ve 12 aylık süreçlerde mortalite oranları sırasıyla 8.944 kat daha fazla saptanmıştır.
|